Özledim ABİ!

Annemle babam ben 8 yaşındayken boşandıklarından, benim hayatımda babannemin önemi çok büyük. - Dedemi ise hiç görmedim. Çok erken kaybetmişiz.- Küçüklüğümde mutlu olduğum zamanlar hep onun yanında. Öyle ki haftasonu  geldiğinde babannem- o zamanlarda 65 - 70 yaşlarında- iki vesaitle bizim eve gelir, beni alır tekrar iki vesaitle onun evine giderdik Öyle ki dedim çünkü ben araba yolculuklarından hiç hoşlanmam, işin özü midem bulanır. O zamanlarda da öylemiş ve babannem yanında hep poşet taşırmış. Bi keresinde ciddi ciddi istifra ettiğimi hatırlıyorum. Çok hastaydım ama hatta babannem: "Seni karda mı yatırıyolar yavrum." demişti.

Babannemle hatırladığım bir çok anım var -ki hafızam çok kuvvetli değildir.- Beni parka götürürdü, en çok sallanmayı severdim, bana hep napoliten çikolata alırdı, bi de babannemin tırnakları hep uzundu ve ben o zamanlar küçücük parmaklarımı onun başparmağını ile tırnağı arasına sokardım. Nedense çok da severdim. Sevgilime daha ilk beraber olduğumuz günlerde anlatmıştım bunu.O da zaman zaman "Yaaa diğer tırnaklarım ne güzel uzun ama baş parmağımınki hiç uzamıyoo" derdi. Ben, anlattığım hikayeden dolayı bu istek içine girdiğini düşünmedim desem yalan olur ama yüzde yüz emin de değildim hani. Yani parmaklarım olmuş kocaman onun miniminnacık parmakları varken nasıl girerdi ki tırnağının arasına. Ama bugün telefonda konuşurken benim tatlı sevgilim yine "Ya ooff baş parmağımının tırnağı hiç uzamıyo diğerleri ne güzel uzuyo ama baş parmağımınki iki haftada hiç uzamamış" diyince ben de "Benim için mi uzatmak istiyosun"  diye sorunca "Eveeet!" demesi çok mutlu etti yaa. O an direk yanında olmak istedim. Zaten ne çok özledim anlatamam sevgili okurum. Benim için elinden gelen ufacık şeyi bile yapmaya özen gösteriyo. Hani bu olsa da olmasa da farketmez demiyo benim fıstığım. Ofofofofofofof çok özledim çoook.